Vroege boeren langs de Rotte

Na het verdwijnen van de Romeinen blijft slechts tien procent van de bevolking in het gebied tussen de mondingen van Maas en Rijn wonen. Dat zijn zo’n 300 mensen. Waarschijnlijk vertrekken veel mensen met het leger of verhuizen ze naar grote voormalige Romeinse steden zoals Trier of Keulen.
Omstreeks de 6 e eeuw wonen in Nederland drie stammen: Friezen, Saksen en Franken. De Cananefaten zijn waarschijnlijk opgegaan in deze volken. Het gebied bij de Rotte is grotendeels verlaten en er is weinig bekend over de bewoners.

In 719 wordt het kustgebied ingelijfd bij het rijk van Karel Martel, de opa van Karel de Grote. Tijdens de Karolingische tijd (700 – 1000) komt het Christendom naar Nederland. Willibrord, die in het jaar 690 vanuit Ierland bij de Oude Rijn in ons land komt, zet kloosters en kerken op om de heidense inwoners te bekeren.

De kerk van Rotta

De eerst bekende kerk bij de Rotte is die van de nederzetting Rotta, een voorloper van Rotterdam. Een oorkonde uit 1028 is het oudst bekende document waarin de parochie van Rotta wordt genoemd. Over deze kerk is heel weinig bekend. Niemand weet waar hij precies heeft gestaan.

Het veengebied bij de Rotte wordt gebruikt om vee te weiden, te jagen, te vissen of hout en riet vandaan te halen. Verspreid in het gebied wonen mensen op oeverwallen en getijdenruggen, zoals de oevers van de Rotte en de zandige verhoging van Hillegersberg.

Nederzetting Rotta

Waarschijnlijk vestigen de eerste mensen zich al in de 8e of 9e eeuw langs de Rotte-oevers, onder andere inde nederzetting Rotta. Het is vrij zeker dat dit dorpje rond het koor van de Laurenskerk heeft gelegen.

Hillegersberg

Hillegersberg is genoemd naar Hildegard van Vlaanderen, de vrouw van graaf Dirk II die in de 10e eeuw eigenaar was van het dorp.

Vanaf de tweede helft van de 10 e eeuw wordt het klimaat droger en gaan bewoners van het gebied rondom de Rotte moerasland in cultuur brengen. De Rotte ligt in die tijd lager dan het omringende land. Mensen graven sloten haaks op de Rotte, zodat het water uit het land daarheen kan wegstromen. De sloten liggen op ongeveer 100 meter van elkaar en zijn één of een paar kilometer lang.